Sunday Blues

Als je me vraagt of maandag mijn meest inspirerende dag is… nee, natuurlijk niet. Maar ik heb geen last van de Sunday Blues. De Sunday Blues is de gemoedstoestand die je krijgt in de loop van de zondag wanneer je realiseert dat je morgen weer aan het werk ‘moet’ en dat je daar enorm tegen op ziet. Gedurende de middag voel je langzaam aan de steen in je maag groeien zodra je je gaat voorbereiden op je werkweek: nog even blouses strijken, je mailbox lezen, je tas inpakken. Ineens verdwijnt je veilige relaxbubbel van het weekend en daarmee je zorgeloosheid. Want de Sunday Blues betekent niets anders dan dat je zorgen hebt op of om je werk.

VERANDERINGEN

Ik werkte bij een fantastische organisatie destijds. Ik had veel leuke collega’s, een mooie baan en goede perspectieven. Kortom, de wereld lag voor me open. Op enig moment veranderde dat. We fuseerden met een andere organisatie en er veranderde veel in het bedrijf. Er kwamen veel nieuwe collega’s bij, mijn leidinggevende maakte plaats voor een andere manager, sommige regels veranderden. Je herkent het misschien wel. Op zich niets waar ik niet mee kon dealen. Op één ding na. Waar bedrijven fuseren, ontstaan dubbele functies en moet er herschikt worden in functies en posities. Dat bleek in de praktijk voor enkelen een onderwatersteekspel te worden waarin zij er alles aan deden om danwel hun posities te behouden, danwel om een betere te verkrijgen. En sommigen schuwden daarbij geen middel of methode.

ONDERSTROOMPJES

Er ontstonden onderstroompjes en collega’s lieten zich niet zonder meer uit over hun daadwerkelijke mening in kwesties, in de angst om er op afgerekend te worden. Een betere voedingsbodem voor de Sunday Blues was er voor mij niet. Ik besloot mijn eigen koers te varen en simpelweg bij mijn leidinggevende aan te geven waar mijn ambities lagen. Ik had geluk, mijn gedroomde baan bleek vacant en ik kreeg hem ook nog. Ik besloot echter mijn mond erover te houden, met de wetenschap dat ik mezelf volledig uit het steekspel had gemanoeuvreerd, om te kijken wat er om me heen gebeurde.

ONDERDEEL VAN HET PROBLEEM

Eén nieuwe collega bleek mijn positie te ambiëren en ging de strijd aan. Ik werd daarmee wel ongevraagd en ongewild onderdeel van zijn probleem.

Het was irritant en gênant maar tegelijk vermakelijk. Zijn strijd viel op een verkeerde manier op. Toen de nieuwe organisatiestructuur bekend werd, en daarmee ook mijn nieuwe functie, trok hij wit weg. Al zijn moeite was voor niets geweest. Dacht hij. Tot bleek dat een andere collega mijn baan zou overnemen en hij alsnog achter het net viste. Voor mij betekende het niets. Ik was me al lang aan het voorbereiden op mijn nieuwe functie en mijn focus lag op een goede afronding en overdracht. Hij vocht wild en onwetend tegen de bierkaai en ik was met positieve, op de toekomst gerichte zaken bezig.

ONDERDEEL VAN JE EIGEN OPLOSSING

Dat bleek een les voor het leven. Telkens als in een situatie kwam, waarin ik me onbehaaglijk voelde vanwege een situatie, dacht ik na over hoe ik me kon isoleren in plaats van er midden in te zitten en onderdeel van het probleem te blijven. Door me te isoleren van de situatie en mijn plan bij te stellen, kon ik ervoor kiezen de focus te houden op een positieve bijdrage en op de toekomst. In plaats van onderdeel te zijn van het probleem, werd ik onderdeel van (mijn eigen) oplossing. En kon ik bovendien weer genieten van de zondag. Want de Sunday Blues is een serieus signaal. Het betekent dat je een plan moet maken. Een plan voor jezelf.

Charlotte Stegeman