Charlotte Stegeman • 3 november 2022
Wat een armoede. In alle opzichten. Vooropgesteld, het belang van het kind zelf wordt in bovenstaande niet eens aangehaald en dat is geen toeval. Het belang van de ouders, hun aanzien of erger, hun eigen minderwaardigheidscomplex, lijkt leidend te zijn in het schooladvies dat zij voor hun kind passend achten in plaats van het gefundeerde advies na 8 jaar basisschool.
Ik werk iedere dag met mensen die actief met hun loopbaan bezig zijn. Veelal hoogopgeleide mensen (academisch en hoger), soms ook mensen met een lager, meer praktisch opleidingsniveau. Sommigen hebben net hun diploma behaald en starten met hun loopbaan, anderen zijn al ervaren en willen een switch maken in hun loopbaan.
Wat me opvalt is dat deze mensen steeds vaker een beroep kiezen dat niet direct in het verlengde ligt van hun opleiding. Gaandeweg hun opleiding zijn ze erachter gekomen dat hun passie op een ander vlak ligt, dat ze aanleg hebben voor iets heel anders en uiteindelijk daar hun werk in vinden. Om vervolgens te floreren, immers als je iets doet wat je ontzettend leuk vindt word je er a. sneller goed en b. is de kans op een duurzame loopbaan groter. Het is wonderlijk om te zien wat er met mensen gebeurt wanneer ze hun passie volgen en een vakgebied kiezen wat hun oprechte interesse heeft.
Het tegengestelde is des te treuriger; mensen die een opleiding volgen omdat het van hen wordt verwacht, omdat het in de familie nu eenmaal zo gaat of omdat het kind de teloorgegane ambitie van hun ouders moet waarmaken. Die laatste is wel de treurigste, want naast een verplichte opleiding is er de druk van de familie. Hun niet uitgekomen droom ligt in handen van hun kind. Zaken als status spelen een rol in plaats van persoonlijke ontwikkeling, drijfveren en persoonlijke wensen en ambities.
Hulde aan de ouders die in de zelfredzaamheid en het geluk van hun kind geloven en hen vanuit hun eigen oprechte interesses en capaciteiten laten kiezen. Vanzelfsprekend met ouderlijk advies gebaseerd op enige realiteitszin. We kunnen nu eenmaal niet allemaal de nieuwe Stephen Hawkin worden. Maar ook bij een verkeerde opleidingskeuze is er geen man overboord. Je kunt hem namelijk afbreken en een andere opleiding zoeken. Beter ten halve gekeerd... En kom je er na het behalen van je diploma achter dat je het verkeerde vak hebt gekozen dan ben je nog steeds niet ten hele gedwaald. Onderzoek dan wat je kernkwaliteiten zijn en welke kennis en vaardigheden die je hebt opgedaan, toepasbaar zijn in het vakgebied waar wel je interesse naar uitgaat.
Steeds meer bedrijven rekken hun functie-eisen op als het gaat om opleidingsrichting en niveau, er wordt breder gekeken en geselecteerd. Met name mensen met oprechte en aantoonbare interesse in het werkgebied van de potentiële werkgever genieten vaak de voorkeur boven mensen met de juiste opleiding die weinig passie voor hun werk hebben.
In mijn ogen een mooie en broodnodige ontwikkeling. Want welk vak je ook uitoefent, en wel opleidingsniveau je ook hebt, in alle beroepen zijn er gepassioneerde mensen en mensen die gewoon hun werk doen. Ik bewonder de gepassioneerde mensen, zij die dat doen waar hun hart sneller van gaat kloppen.
De mensen die het puntje van hun tong uit hun mond steken, in een hyperfocus zitten, tot diep in de nacht doorgaan omdat ze in de juiste flow zitten, die ergens vol overgave aan werken omdat ze dat zelf heel graag willen.
Het werk dat zij afleveren is meestal aantoonbaar beter, mooier, doordachter en overtreft doorgaans de verwachtingen van de werk- of opdrachtgever. En niet te vergeten: hun ontwikkeling gaat sneller. De 10.000 uren regel (het aantal uren dat je nodig hebt om ergens echt goed in te worden) wordt sneller gehaald maar waarschijnlijk heeft ‘ie er niet eens 10.000 nodig…
Als je als werkgever die mensen in je bedrijf wilt hebben, wat ik me heel goed kan voorstellen, dan moet het cv van mensen enkel gebruiken als naslagwerk. De persoon zelf is waar je je een beeld van moet vormen. En dat is heel simpel, daar ga je gewoon mee in gesprek. Passie laat zich niet veinzen, dat staat bij hen op hun voorhoofd geschreven.
Charlotte Stegeman